Op een zonnige vrijdagmiddag rijd ik door de Piet-Hein tunnel in Amsterdam-Oost naar het Vierwindenhuis voor een gesprek met Tineke van den Klinkenberg. Zij hoort tot de vaste kern van ‘eerste bewoners’.
Het Vierwindenhuis werd ruim dertig jaar geleden gebouwd naar een idee van de filosoof Fons Elders. Het complex met 89 koopwoningen ligt aan het einde van het schiereiland Wittenburg aan het water. Als je aankomt, zie je al aan de buitenkant op de hoeken de verschillende gemeenschappelijke ruimtes. Die hebben ieder een eigen functie: wintertuin, café en expositieruimte, sauna en solarium. Er is zelfs een theatertje. Ook de hoofdingangen zijn op de hoeken.
Eigen invulling
Langs de kades en straten om het gebouw hebben alle kamers van de benedenwoningen een deur naar buiten. Op de verdiepingen hebben de woningen per kamer een eigen deur naar de gemeenschappelijke terrassen rondom. Alles in het gebouw is steeds met alles verbonden. Het gebouw biedt zo de maximale mogelijkheden van gemeenschappelijkheid en ontmoeting. En tegelijk de mogelijkheden voor privacy die iedereen zelf kan invullen. Die combinatie van gemeenschappelijkheid en eigen invulling van je leven zie ik ook in de eigen woon- en leefsituatie van Tineke. Ze neemt deel aan een aantal activiteiten in het huis. En tegelijk is zij betrokken bij activiteiten in de buurt.
Gelukkig oud worden
Bij groepswonen door ouderen ziet Tineke voor zichzelf en voor anderen goede kansen om gelukkig oud te worden. Met haar eigen 30 jaar woonervaring in het Vierwindenhuis benadrukt ze dat het altijd moet gaan om de vorm die past bij je eigen leven. Dat je contacten moet houden met meerdere generaties. En dat je moet blijven werken aan de balans tussen je eigen weg als persoon, je contacten buiten de groep en de gemeenschappelijkheid in de groep.
Art Touw
Dit is een verkorte versie van een artikel dat eerder verscheen in Wijzer Wonen.