Op een winterse dag heb ik een afspraak bij een woongemeenschap van Hindoestaanse ouderen aan de Beeklaan in Den Haag. Jan Mohansingh is voorzitter van het bestuur en vertelt over het wel en wee van de groep.
We maken een ronde door het gebouw dat ruim tien jaar geleden werd gebouwd. In de 33 woningen wonen 60 mensen, vooral zeventigers en zestigers, zowel echtparen als alleenstaanden. We lopen naar de kern van de gemeenschap, de grote gemeenschappelijke ruimte op de begane grond. Daar komen de bewoners binnen voor de wekelijkse groepsavond op donderdag.
De traditie van Bindraban
Jan legt uit waarom de bewoners zo trots zijn op hun woongemeenschap. In de heilige plaats Bindraban in India bestaan de geloven vredig naast elkaar. Ook hier in Bindraban Bhawan delen de bewoners de Hindoestaans-Surinaamse cultuur. Christenen, hindoes en moslims respecteren elkaars geloofstradities. Jan: ‘Beleef je geloof thuis, en breng hier verder alles mee naartoe waaraan iedereen plezier kan beleven, vooral een goed humeur en een glimlach!’ In de jaren dat de woongemeenschap bestaat, is het een plek geworden waar iedereen welkom is.
Onderling contact en respect
Het succes zit hem in het onderling contact en respect. Dat lukt goed met activiteiten als kaarten, sjoelen en dammen, en voor de vrouwen handwerken. Koffiedrinken en praten is ook een vaste en zeer verbindende activiteit. En dan zijn er de belangrijke religieuze feesten. De gemeenschap heeft een traditie opgebouwd om met alle bewoners Kerstfeest, Lichtjesfeest, Holifeest en Suikerfeest te vieren. Contact met de buurt leggen ze door de gemeenschappelijke ruimte te gebruiken, bijvoorbeeld bij de jaarlijkse Immigratiedag op 5 juni.
Zelfstandig oud worden
Bij het gezond en zelfstandig oud worden hebben bewoners natuurlijk wel hulp nodig. Familiebanden zijn bij Hindoestanen sterk. Kinderen en kleinkinderen uit de buurt komen vaak langs voor de gezelligheid, en ook om praktische hulp te leveren, bijvoorbeeld bij ziekte. Bewoners helpen ook elkaar, afhankelijk van de onderlinge verhoudingen. ‘We zijn geen verzorgingshuis.’ Als aanvulling is er de thuiszorg.
Art Touw
Dit is een verkorte versie van een artikel dat eerder verscheen in Wijzer Wonen.